Water, plaspauzes en de Chimborazo

Wat moet je nou met twee liter water 4 koppen thee en een groot glas sap voor 11 uur smorgens?
Nou dat komt zo maar eerst de dagen na Banos.
Banos is echt een gezellige stadje in een diep dal, de dag nadat we hadden gemountainbiked vonden we dat we wel toe waren aan een dagje rust. Is een keertje uitslapen is ook wel lekker, beetje winkelen en dan het toppunt tussen de locals in een volks thermaal bad onder een natuurlijke waterval. Jeetje wat was het er druk en zo ongeveer waren wij de enige blanken en vooral Dennis, met zijn blonde haren, had behoorlijk veel bekijks. Na een overheerlijk diner bij Mariana gingen we vroeg naar bed want het is iedere dag weer vroeg op. Omdat ons hotel in Riobamba overboekt was ( door een bruiloft is er gewoon overboden) werden we ondergebracht in een wel superdeluxe hotel. Het leek wel centerparcs met een dierentuin Jacuzzis zwembaden etc. geen straf dus. Het avondeten was een show op zich. Omdat het hotel nog niet officieel open is, is de bediening nog onervaren en zeker met groepen. De bediening (door keurig nette jongetjes in witte jasjes en strak gekamde haren) was aardig maar spraken zelfs geen spaans. Als je even niet oplette werd er gewoon koffie bij je hete water voor de thee geschonken. De soep kwam na het hoofdgerecht en tot overmaat van ramp was ook het vlees nog op. Maar verder was het er prima en moeten ze nog veel leren. De volgende dag was het al vroeg op. Het ontbijt bestond uit 4 koppen thee en een groot glas sap. De sapjes zijn hier echt trouwens overweldigend. Daarna de bus in gewapend met twee liter water per persoon. Marco de chauffeur had al veel plaspauzes ingecalculeerd. Maar waarom nou zoveel vocht?. Nou dat is als volgt, we wilden een poging gaan wagen om een klim te gaan doen op een slapende vulkaan Chimborazo op een hoogte van 5000 meter. Omdat er op deze hoogte maar de helft aan zuurstof aanwezig is moet je veel drinken. Doordat je lichaam zich wil aanpassen ga je op deze hoogte snel ademen maar ook snel uitademen. Door deze uitademingen verlies je veel vocht. Ondanks dat we veel plaspauzes hebben gehad en je voor je gevoel al het drinken voor niets hebt gedaan blijft er voldoende vocht in je lichaamscellen achter om deze klim te kunnen doen. De bus bracht ons door een prachtige omgeving waarbij we verschillende vegetatiezones doorkruisten ( Bossen, Paramograssen en woestijn) naar een hoogte van 4800 meter. Hier was een refugio ( berghut) waar we met warme thee werden verwelkomd. WEER drinken en ook hier weer twee keer naar de Banos ( toilet ). We hadden een leuke gids die ons begeleide naar de volgende refugio op 5000 meter hoogte. Stapje voor stapje stijg je omhoog iedere ademhaling is moeilijk en versneld. Regelmatig rustig aan doen is het advies voor iedereen. Dennis liep wat voorruit die kan het allemaal goed aan, Agnes loopt iets achter. Binnen het uur is Dennis boven en Agnes tien minuten later. We zijn super trots op onszelf en als dank krijgen we een stempel in ons paspoort in de hoogst gelegen berghut van Ecuador. Sommige Ecuadoranen beweren zelfs dat de Chimborazo met een hoogte van 6310 meter de hoogste berg van de wereld is, als je het zou bekijken vanaf het middelpunt van de aarde. Na de afdaling stond ons in de eerste berghut een lekkere warme maaltijd te wachten, wraps met kip bonen. Na deze maaltijd was het weer tijd voor de mountainbikes. professionele fietsen en helmen op onze maten afgesteld. We zijn inmiddels al ervaren door onze trip in Banos. Wat is dat toch machtig mooi op de fiets afdalen door deze prachtige natuur. Eerst gesteente van de vulkaan waar je door moest en daarna stukken asfalt. Kinderen in de lager gelegen dorpjes zwaaiden naar alle fietsers. Een bezemjeep reed achter ons voor het geval je het niet meer zag zitten of pecht had en wachtte trouw op alle fotostops die door ons zijn gemaakt. Iedereen uit de groep nam zijn eigen tempo en wij waren als laatste maar wilden er extra lang van genieten en hebben dan ook veel stops gemaakt. Het fietsen was niet zwaar behalve dat je kramp in je handen kreeg van het remmen. Na aankomst op 3000 meter voelden we ons nog steeds goed en stond de bus weer klaar om ons terg te rijden naar het hotel. Wat een geweldige dag hebben we hier gehad toch wel een van onze hoogtepunten tot nu toe. De volgende ochtend weer eens vroeg op voor de verandering voor een lange reisdag naar Cuenca. Meestal doe je hiervan een stuk met de trein maar helaas, ze zijn druk bezig met het treinspoor over de duivelsneus, zo noemen ze dit prachtige traject door de bergen. De busrit was tgrouwens ook best mooi. Onderweg toch een stukje van dit traject gedaan maar dan gelopen over de spoorbielzen. Na deze wandeling was het weer verder rijden naar Incapirca. Incapirca zijn oude ruinen met een mooie zonnetempel. Voor ons zijn het slechts stenen maar reisgenoten met intresse in de archeologie konden hier hun hart ophalen. Het verhaal door onze reisbegelieder maakten deze stenen toch intressanter dan ze ogen en we hebben dan ook geen spijt dat we dit ook gezien hebben. Daarna aan een stuk door naar Cuenca waar we nu zijn. Cuenca heeft een oud stadscentrum met prachtige gebouwen met mooie balkonnetjes en een prachtige kathedraal. Hier hebben we lekker even kunnen rondstruinen en winkelen en natuurlijk jullie weer verblijden met onze verslagen en fotos. Het is geen straf om nu in een internetcafe te zitten want het giet hier nu. We hopen dat het morgen droog is omdat we dan gelukkig weer de natuur in gaan. Een wandeling van plm 5 uur naar het Nationaal park El Cajas met zijn vele meren. Maar daarover natuurlijk de volgende keer meer. Voor nu weer de groetjes aan iedereen van ons vanuit Cuenca.