Fjorden, gletsjers, sneeuw en haarspeldbochten

STAVANGER dinsdag 7 juni

Onze dag begint om 6 uur met een appje dat Jan weer veilig thuis is na 5 weken in Ras Al Khaima te hebben gewerkt. Dat maakt de dag al goed. Vandaag laten we de motor staan en gaan een dagje met de veerboot naar Stavanger. In een paar uur heb je de oude stad en het centrum wel gezien. De twee toeristen straatjes waarvan een met allemaal witte huisjes lijkt slechts nog bezocht te worden door de toeristen o.a. die van het aan de kade afgemeerde P&O cruise schip Arcadia. De huisjes lijken niet echt bewoond. Een ander straatje bevat juist veel gekleurde huisjes. Met een hippie winkel en wat restaurantjes. We scoren een koelkastmagneet voor op de wereldkaart. De meeste zijn trollen,  maar met die grote neus zijn we bang dat deze kapot gaat. Voor de rest is het alleen maar kijken kijken en niets kopen. Was dat het waarom Dennis graag met de motor naar Noorwegen wilde. Je kan namelijk niets meenemen en dat spaart dan weer geld uit. Nee hoor als we echt iets leuks zien brengen we het naar het postkantoor en laten we het opsturen. Rond 16.30 zijn we weer terug bij het appartement.

Noorwegen uit een folder woensdag 8 juni

Het is een prachtige dag om te rijden. Met plm 17 graden half bewolkt vertrekken we uit Tau. We tanken nog even vol en gaan richting Odda maar kijken wel hoever we komen. We rijden weer de toeristische route 13 nemen de ferry en rijden daarna de 520 route van Ryfylke. De tomtom wilde ons maar niet deze weg op sturen. We snapten het maar niet. Ook de folders gaven deze route op als turist vege. Gewoon doorrijden zei Ag en zet de tomtom maar uit. Pas later toen we bij een slagboom kwamen snapte we het. Deze weg is swinters gesloten vandaar. Palen langs de weg moeten er voor zorgen dat de sneeuwschuivers precies weten waar de weg is.  Wat een mooie route is dit zeg. We wilden elke bocht wel stoppen om de smeltende blauwe sneeuw te fotograferen tegen deze mooi strakke blauwe hemel zo geweldig. Soms rijd je door hele muren van sneeuw. Zo bizar mooi. We stoppen echt regelmatig dat we Odda niet halen. We stoppen in Roldal hebben hier een leuk huisje vlakbij de supermarkt.  Helemaal geweldig. Nu lekker voor de deur genieten van het geluid van de watervallen en de bergen om ons heen.

Watervallen donderdag 9 juni

Nu hebben wij al wat prachtige watervallen gezien, maar ook in Noorwegen zijn ze spectaculair. We beginnen de dag wat later moesten eerst nog wachten op vers brood( de winkel was pas om 9 uur open). We hebben vakantie (nou ja levensloop dan). We kletsen wat met een gezellige Brabander op de camping. Je hebt altijd wat aanspraak. En tips krijg je te over. Als je al die tips moet gaan doen dan moeten we met pensioen zijn en dat duurt nog ff.
We rijden weer de route 13 richting Odda. Plots zien we water op de weg en snappen er niks van. Het is stralend mooi weer. We zien een bordje Latefossen 1.2 km. Ag tikt Den op twee schouders. Een teken om te stoppen. Dan rijden we door nevel heen en weten dan al, daar komt dat water vandaan. Net als meerdere campers stoppen we om dit spektakel te aanschouwen. Na de nodige foto's rijden we verder naar Kinsarvik. Hier had Ag bedacht om vanmiddag de wandeling naar de 4 watervallen te doen. Om 12.30 zijn we bij de camping en checken maar gelijk in. Vlakbij zit een grote spar. We scoren hier lekker melk en lunchen in onze cabin. We rijden na de lunch naar Hus voor de watervallen van Husedalen. Het is een pittige klim maar dan heb je ook wat. Alle 4 de watervallen gaan we niet halen maar twee in ieder geval wel. Ze zijn mooi en de wandeling ook. Moe maar voldaan zijn we om 17 uur weer terug op de camping. Den gaat weer lekker koken en Ag bekijkt de kaart voor de route morgen.

Wie is de mol in de sneeuw? Vrijdag 10 juni

Het is 8.45 uur we vertrekken van deze mooie camping in Kinsarvik. Campers hebben hier het mooiste uitzicht. Ons huisje was prima. Het plan vandaag was koffie drinken in Flam. Een toeristisch plaatsje moet leuk zijn . De mooie treinreis doen we dit keer niet omdat we graag de mooie route na Flam wilden nemen. Halverwege moeten we stoppen bij een tunnel. (De tunnels hier zijn lang zeg maar heel lang we lijken wel een paar mollen. En halverwege de tunnel zelfs mooi verlichte rotondes die aangeven welke gang de mol moet nemen.) We gaan in konvooi de 12.1 km tunnel in vanwege wegwerkzaamheden. Na de tunnel zien we Flam. Maar pardoes de verkeerde afslag. Na het bordje Flamsbanen geen bordje Flam. Weg koffieshotje. Den wilde nog terug maar toen Ag het bordje Stegastein zag, zei ze:" rij maar door stoppen we daar toch, eten we gelijk ons brood".  Stegastein is een futuristische uitkijkplaats over het Sogne fjord.  Niets is gelogen,het is er prachtig. En dan te bedenken dat van de week het grote cruiseschip, ik dacht, Stad Amsterdam hier ook door heen vaarde. Dat zal Piet Ine en Martijn kunnen beamen. Zij hebben dit al een keer gedaan en ook de treinreis kan ik me nog van hun video herinneren. Wij rijden verder. We wisten dat deze weg mooi zou zijn, maar zoooo mooi hadden we niet verwacht. We rijden door een weg met sneeuwwallen. Sommige wel plm 6 meter hoog. Het is koud boven. De BMW moet er flink aan trekken. We stoppen om de nodige foto's te maken. Dit geloven ze anders thuis niet. We rijden langzaam naar beneden en het wordt weer warmer. We rijden richting Gaupne en proberen een camping in Sogndal. Nou dat bevalt ons wel daar. Een heel mooi hutje wel met kookgelegenheid maar geen water. De douche en wc en water kan je even verderop halen bij een zowat nieuw gebouw. Ook een keuken waar je eventueel luxe kan koken.  Maar Den maakt weer een heerlijk maaltje op de aluminium in elkaar stapelende pannetjes met knijpertje. Bert zou zeggen: heb thuis voor 80000 euro halogeen. Nee camperen  is niks voor mij.  Nou dit bevalt ons wel hoor. Eten op t terras met een magnefiek uitzicht  en dat voor 575 kroon. Nee T ontbreekt hier aan niets. Morgen gaan we hier de omgeving verkennen. Het weer is trouwens nog steeds perfect.

1-2-3 glaciers. Zaterdag 11 juni

Het is een mooie dag. Vandaag rijden we vanaf ons mooie hutje naar Nationaal Park Jostedalsbreen. Ongeveer een uurtje rijden. We verwachten wel een dag zoet te zijn, er is ook een braderie in Gaupne. En als je zegt Braderie moeten we weer aan Bert (Visscher) denken. Die zei altijd: "je rijdt zo de braderie op". We vertrekken lekker vroeg, zonder de extra balast van bagage met alleen de rugzak mee. We komen bij het Visitor center en nemen rustig even de tijd om alles eens te bekijken en een kopje koffie te drinken, dat gaat er altijd wel in. We twijfelen om de gletsjer Nigardsbreen op te gaan. We weten namelijk van nr. 1 Fox glaciers en nr. 2 Perito Moreno dat het best zwaar kan zijn. En met een beetje gammele knie moet je het toch ff vragen. De dame aan de balie zegt dat het wel meevalt. OK dan, we gaan ervoor. We kopen de tickets om met gids het ijs op te gaan maar eerst moeten we nog een 3 km lange tol weg oprijden om bij een meertje te komen waar ons verzamelpunt is. Er worden crampons aangemeten en je krijgt een pikhouweel om je vast te houden. We moeten nog even wachten maar dan komt het bootje die ons in 15 minuten naar de overkant van het meertje brengt. Nu nog 3/4 uur lopen en dan gaan de crampons aan en wordt je aangelijnd. Het toeval wil dat Ag als eerste achter de gids wordt aangelijnd. Den en plm 8 anderen er achter. We lopen langzaam omhoog en het ijs zie je witter en blauwer worden naarmate je hoger komt. Regelmatig voelen we de lijn strak staan. Er worden foto's gemaakt. Op ons hoogste punt houden we een kwartier pauze. Nu weet ik niet of die pauze voor ons bedoeld was of voor de Nepalese sherpa (gids) die zijn peukie wilde roken. Wat zijn dat overigens geweldige gasten. Niets is teveel hij doet zelfs zijn best om leuke foto's te maken. Die verdient wel een leuk fooitje van ons vinden wij. We lopen na twee uur op het ijs weer net zo langzaam terug. Af en toe moeten we blauwe spleten oversteken en hoor je onder je het water dooien Toch heb ik geen moment angst gehad. We komen na 4 uur weer aan bij het bootje. We bedanken de gids en geven blijkbaar als enige een fooitje. Zou niet gewoon zijn in Noorwegen? We hopen niet dat we onze sherpa hebben beledigd. Hij bedankte ons met een buiging en schouderklopje. We hebben weer genoten. En ook deze derde gletsjer voor ons was weer geweldig. Het blijft een fantastisch natuurverschijnsel. Nu naar onze hut en onderweg nog even de boodschappen doen. De braderie hebben we niet gehaald,  maar wat geeft dat. We kunnen toch niets kopen.

Koud daarboven warm beneden. Zondag 12 juni

Het is weer een prachtige dag. Vandaag proberen we naar Geiranger te komen. We hebben nog steeds niets geboekt en tot nu toe geen probleem. Tegen de tijd dat we het zat zijn stoppen we. Dan kijkt Ag op de app welke campings er in de buurt zijn en de leukste gaan we naar toe. Vandaag in Geiranger aangekomen.  Dit is een superleuk toeristisch plaatsje. Ook vandaag ligt er weer een groot cruiseschip in het fjord. Dat geeft wel gezelligheid hoor. Onderweg de prachtige route 55 gereden maar eenmaal boven was het behoorlijk koud. Ze waren nog aan het langlaufen. Laatst zei iemand tegen ons. We zien zo weinig terrasjes. Dat klopt. Noorwegen is zo mooi op zich dan heb je geen terrasje nodig. Tenzij mensen kijken je favoeriet is. Van Rob en Yvon vaak gehoord en nu zelf ondervonden. Noorwegen is echt super mooi. Elke route weer opnieuw. En het terras dat hebben wij hoor met een fantastisch uitzicht op het fjord.

Haarspeldbochten, maandag 13 juni

Het is weer mooi weer als we om 9.30 uur vertrekken uit Geiranger. We gaan richting Molde bijna het hoogste punt van onze trip. Dat we hoog zijn merken we aan het daglicht. Om 00.00 uur is het nog licht hier. Ag had als tip gekregen ooglapjes mee te nemen. Ik moet zeggen, voel me wel een beetje diva Gordon hoor. Maar het helpt wel.Den heeft er geen last van. Die slaapt dus zonder ooglap. Onderweg nog twee mooie tussenstops met fantastisch uitzicht op het fjord bij Geiranger. Bussenvol ladingen toeristen waren er. Maar Toen De Toeter Ging was het weer rustig. De volgende stop was een mooie waterval. Ook na ons weer dezelfde bussen. Om 12 uur kwamen we aan bij Trollstigen, dit is een beroemde weg met 11 haarspeldbochten en een daling van 10%. Eerst gaan we naar de lookout voor wat foto's net als alle mensen hier. File voor het mooiste plekje. Het is een fantastisch gezicht bussen,campers, motorrijders en zelfs een caravan achter een auto deze smalle weg van boven af te zien nemen. Wij eten onze boterhammen en Den vult nog even wat olie bij. Hij staat hier nu zo vlak een perfect plekje om olie te pijlen. We dalen de trollstigen af. Ik moet zeggen we hebben al moeilijkere gehad. Het is leuk. Hierna rijden we de 64 weg naar Molde. Maar eerst nog een ferry, die heb je hier heel veel net als tunnels. Om 1545 bij de camping aangekomen en weer een leuk hutje. Gelijk maar even de boodschappen gedaan en nu heerlijk in het zonnetje ons verhaal te dichten. Wat hebben we het toch slecht. Morgen de atlantic road. Ook een van de hoogtepunten. Daarna zakken we weer langzaam af.