Atlantic Road, puffins op Runde en Hardanger Vidda

Atlanterhavsveien oftewel the Atlantic Road. Dinsdag 14 juni

Het is nog steeds mooi weer. Zeker leuk voor een dag als vandaag. Hoewel........ sommige toeristen doen deze dag het liefst bij storm en regen. De Atlantische weg is een ruim 8 km lange weg die de eilanden verbind met het vaste land.Een brug is zo bizar, vanaf een bepaalde hoek lijkt het wel of de weg in de lucht ophoudt. Het einde van de wereld zeg maar. We stoppen bij elke "P". Je weet maar nooit wat je ziet. Veel typisch Noorse huisjes gebouwd op de rotsen in zee. Echt schitterend. Volgens mij is dit ook op de Lofoten. Maar dat weer ik niet. We nemen halverwege lekker een kopje koffie en houden een plaspauze. Aan het eind zijn we dezelfde weg teruggegaan en geloof me dat is geen straf. We rijden terug naar Molde en nemen de ferry richting Alesund. Dat gaat sneller als gedacht. Rond 15 uur zijn we bij de enige camping. Niet echt bijzonders maar het voldoet. Zelfs met de minste middelen maakt opa nog een "culinair hoogstandje " zou Liv zeggen. Het uitzicht is hier weer fantastisch.  Bergtoppen eilandjes en af en toe een snelle rib die voorbij vaart.

Runde vogeleiland.Woensdag 15 juni

Het is maar 72 km rijden vandaag van Alesund naar Runde. Runde staat bekend als het vogeleiland. Toch stond dit eiland niet in onze lijst om te gaan doen. Totdat we de gezellige Brabander tegen kwamen. We weten geen naam, maar wel dat hij ons zo enthousiast heeft gemaakt dat wij ook maar gaan. Niets is gelogen de weg er naar toe over hoge bruggen en lage wegen, die volgens ons overstromen bij storm.  Het waait vandaag ook hard. Een dikke 7,  fris maar wel zonnig. We zijn er al om 10.30 uur en gaan meteen kijken of de camping nog een hutje vrij heeft. Gelukkig dat hebben ze.  Wat een aardige mensen zeg. De eigenaar zag dat wij op de motor kwamen en ging gelijk zoeken voor een mooie plank voor onder de standaard.  470 kronen voor een best leuk hutje. Dit is volgens ons erg goedkoop.  Uitzicht op zee. Maar helaas is het voor het terrasje voor de hut ons te koud en winderig. We eten ons broodje op en gaan de wandeling op het eiland maken.  300 meter voorbij de camping begint het pad. Meteen een pittige steile klim. Uiteindelijk klimmen we naar 256 meter. We wandelen naar een punt waar Puffins (papegaaiduikers) te zien zijn. Maar meestal pas savonds want overdag zijn ze aan hèt vissen. We gaan op een rotsblok zitten en genieten van het uitzicht. Wat is het mooi met de vogelgeluiden zo boven op de berg. Na plm 45 minuten komt pal beneden ons op plm 2.5 meter afstand een puffin aanvliegen. En weg meteen onder het rotsblok. Die vogels zijn zo snel fotograferen lukt gewoon bijna niet. Je kan beter kijken. We blijven genieten daarboven en na een uur komt de puffin tevoorschijn. Hij blijft zitten op de steen. Ag maakt snel foto's een stuk of 10. Hij of zij kijkt Ag aan en vlak daarna vliegt die weer weg. Zo mooi en bijzonder. Dat wij nog eens echte vogelspotters zouden zijn wie had dat gedacht.  We beginnen om 1530 aan de terugtocht, dat gaat een stuk sneller zeg. Weer een mooie dag......... en Dank je wel meneer de Brabander.

Brigdalsbreen. Donderdag 16 juni

Wat een leuke en fijne camping was dat op Runde. Zo vriendelijk hebben wij ze nog niet meegemaakt.  We moeten dezelfde weg weer terug totdat we weer " op de route" zitten. We rijden niet veel vandaag. Het doel is een hutje vinden in Stryn en dan daar een mooie wandeling maken. Nou dat lukt wel. Het hutje werd een compleet huisje met vaatwasser tv en al. We zetten one spullen binnen, eten ons lunchpakketje en gaan naar Brigdalsbreen. Dit is een korte wandeling van plm 1 uur heen en 45 minuten terug. Je hebt er prachtige uitzichten op watervallen en de gletsjer. De rit er naar toe is al is prachtig. We rijden langs een mooi blauwkleurig meer. Het is bewolkt maar als de zon zou schijnen zou het wel eens een prachtige smaragdkleur kunnen zijn .We lopen gestaag omhoog en dat terwijl horden Japanners met een soort golfkarretjes omhoog worden gebracht. Het is best even pittig met Runde van gisteren nog in  de benen.  Het uitzicht is schitterend. Twee gletsjers en een mooie waterval. We wandelen terug nemen een lekker ijsje.

Prachtige Gaularfjellet vrijdag 17 juni en zaterdag 18 juni

Voor het eerst dat ik een avond niet mijn verhaaltje tik op mijn telefoon. Wat was ik beroerd vrijdag. De dag begon goed, wel wat bewolking. Van Stryn rijden we vroeg weg. We proberen tot Voss te komen maar zoals altijd zien we wel. We rijden de prachtige route Gaularfjellet. Eerst begint het met klimmen. Maar dan heb je ook wat. We rijden weer tussen de sneeuw. En op de top nog even gekletst met een Amerikaan ook met een 1200 RT. Die had hem wel op zijn Amerikaans  geheel opgepimpt. Hij had zijn motor en zichzelf natuurlijk Europa laten invliegen kosten 4000 dollar. Hij wil Europa doen van de Noordkaap tot de laars van Italië.  Wel leuk Hoe die Amerikanen over kilometers denken. Die rijdt rustig 20 uur op een dag. Of dat nog wel veilig is betwijfel ik. Intussen regent het voor het eerst. We doen onze waterdichte hoezen over de schoenen aan en rijden verder. Intussen krijg ik het heel koud. Genieten wordt even moeilijk met de bibberitus achterop. In Voss bellen we de camping. Helaas alle hutjes vol. Logisch met regen gaan de kampeerders ook in een hut. Gelukkig had de mevrouw nog een ander adres. En dat bleek niet verkeerd. Een prachtig hutje vlakbij de winkel. We gaan toch nog even boodschappen doen. Maar honger heb ik niet. Eenmaal terug kwam het er uit. Waarschijnlijk de koffie van smorgens bij het tankstation. Ik dacht er melk in te hebben gedaan. Maar dat was het niet. Het leek geschift en was zuur.
21.30 lag ik op bed.

Zaterdag

Goed geslapen nog wel wat zwak op de maag.
Ik eet een boterham. Ga douchen rustig aan en na een uur nog een boterham. We willen vandaag niet zoveel kilometers rijden. We hebben geen haast. Al het eten blijft er in. We gaan rijden. Dit keer de noordelijke route 7 van de Hardanger vidda. Onderweg stoppen we natuurlijk bij de Voringsfossen watervallen. Een mooie rustpauze voordat we de hoogte ingaan. Ook nu weer eindeloos kijken met meren waar het ijs nog indrijft. Wat heeft Noorwegen een mooie natuur. Om 15 uur stoppen we in Gol op de camping. Morgen naar Oslo.

Bye bye Noorwegen zondag 19 juni

Schreef ik gisteren nog naar Oslo te gaan zit ik nu op de ferry de tijd te doden met ons verhaal.
Het is nog maar 167 km van Oslo. We zoeken samen naar een geschikte slaapplaats voor twee nachten. Dat valt nog niet mee. De dichtstbijzijnde camping staat niet echt goed aangeschreven. Vreemd volk en beveiliging nul. Tja daar laten we overdag de motor en onze spullen niet staan. En verder weg iets zoeken en dan met de motor een vreemde stad in. Mwah heeft ook niet onze voorkeur. Een hotelletje dan. 400 euro voor twee nachten en niet eens een parkeerplaats.  Waarom trappen we er toch steeds in. Na drie weken overweldigende natuur, de stad op zoeken als afsluiter. Neeeeeee. We doen het niet. We bewaren Oslo wel voor een volgende keer, maar dan aan het begin. We gaan naar de ferry van Larvik en zijn er al vroeg. Terplekke boeken we de overtocht. Zo gepiept. En nu zitten we maar gelijk aan het buffet. Vanavond om 2115 zijn we weer in Hirtshals- Denemarken. We hebben heel veel moois gezien in Noorwegen. Echt een schitterend land. Voor altijd in onze herinnering zijn de bergen, de sneeuwwallen, de fjorden, de gletsjers de routes, de haarspeldbochten van Trollstigen, de puffins (papegaaiduikers) op Runde en de eindeloos lange tunnels. Vandaag kwamen we weer echt de bewoonde wereld inrijden. Een tweebaans snelweg, die hebben we al een tijd niet gezien. En van altijd 60 of 70 km naar 100, ook vreemd. Niets aan achterop hoor dan. Ja, je rijdt door het groene Noorwegen. Oslo heeft een mooi achterland.
Maar goed nu nog lekker Denemarken. Even door morgen heen bijten. Dan wordt het slecht weer zeggen ze. Nou wij hebben maar 1 dag, een twee uurtjes, een beetje regen gehad. We zien wel. We blijven genieten toch?

Hello Denmark. Hello docter

Zo zit je de ene ochtend in Noorwegen. Zo zit je de andere ochtend bij de plaatselijk artsenpraktijk van Hirtshals Denemarken. Afgelopen vrijdag was ik toch ziek van de koffie, dacht ik. Nou dat was het dus niet en ik weet nu waarvan dan wel. Zaterdagavond bij het douchen vond ik mijn linkerbeen wel heel erg rood. Een paar bultjes en het was glimmend en warm. Wat nu weer? Google? Trombose been, wondroos. Of niks bijzonders. Het ging wel weer. We gingen dus gewoon rijden. Maar gedurende de tijd ging mijn been toch wel meer zeer doen. Het is maandagochtend in Hirtshals. We vragen aan het ontbijt aan de bediende of zij het telefoonnummer heeft van een arts. Even later komt ze met een plattegrond, het adres en zegt dat er een inloop spreekuur is van 8.30 tot 9.00. We schieten op. Het is 10 minuten lopen vanaf het motel.
We zijn er om half negen en trekken een nummertje 73. De wachtkamer zit vol maar het gaat best snel. Meerdere huisartsen maar ook een lab. Alles in een. We mogen en Ag laat haar been zien. De dokter zegt goed dat ik gekomen ben. Hij denkt een infectie en neemt een bloedmonster uit mijn oor. Dit vond ik bijzonder naar wel prettig. Hij prikt het aan en met een heel dun rietje loopt het bloed er in. Zo direct naar het lab. Moet even wachten op de uitslag. Na 15 minuten bingo. Een staffylococcus bacterie. Volgens mij en Google wondroos. Daar was ik dus zo ziek van. Arme koffie de schuld geven. We krijgen recept mee. 13 tabletten per dag. Ojee past dat wel in de tanktas. We kijken wel. De apotheek is zo gevonden. En de tabletten zitten in een busje heel bescheiden. Nu moeten die zijn werk gaan doen. Het regent vandaag niet overdreven hard. We besluiten maar de snelweg te nemen naar het zuiden. Onderweg naar Delft. In zo'n geval ben je het liefst thuis. Maar ja dat duurt nog even. Vandaag dus niets moois gezien dan ook. Ben uiteindelijk toch blij naar de dokter te zijn geweest. De zorg is hier prima geregeld.